شیخ عبدالجبار بن عبداﷲ بن علی قاری رازی از اکابر علمای امامیه و فقیه ری بوده و از تلامذۀ شیخ طوسی متوفی در 460 هجری قمری و قاضی ابن البراج متوفی در 481 هجری قمری و شیخ سلار متوفی در 448 هجری قمری بشمار می رفته و تمامی مصنفات شیخ طوسی را از پیش خود خوانده و تمامی علما و اکابر زمان در حوزۀ درس او حاضر می شده اند و مصنفات بسیاری در فقه به عربی و پارسی داشته و همه آنها را شیخ ابوالفتوح رازی از خودش روایت میکنداما بنام هیچیک از آنها دست رس نیافت و تاریخ وفات صاحب ترجمه نیز بدست نیامد لکن از قرائن توان حدس زد که وی از رجال اواخر قرن پنجم بوده بلکه اوائل قرن ششم را نیز درک کرده است، (از ریحانه الادب ج 2 ص 61)
شیخ عبدالجبار بن عبداﷲ بن علی قاری رازی از اکابر علمای امامیه و فقیه ری بوده و از تلامذۀ شیخ طوسی متوفی در 460 هجری قمری و قاضی ابن البراج متوفی در 481 هجری قمری و شیخ سلار متوفی در 448 هجری قمری بشمار می رفته و تمامی مصنفات شیخ طوسی را از پیش خود خوانده و تمامی علما و اکابر زمان در حوزۀ درس او حاضر می شده اند و مصنفات بسیاری در فقه به عربی و پارسی داشته و همه آنها را شیخ ابوالفتوح رازی از خودش روایت میکنداما بنام هیچیک از آنها دست رس نیافت و تاریخ وفات صاحب ترجمه نیز بدست نیامد لکن از قرائن توان حدس زد که وی از رجال اواخر قرن پنجم بوده بلکه اوائل قرن ششم را نیز درک کرده است، (از ریحانه الادب ج 2 ص 61)